ترس کودک از دبستان و پیش دبستانی و مشکل نرفتن کودک به دبستان مساله ملال آوری است که بسیاری از خانواده ها با آن مواجه شده اند. ممکن است برایتان سوال پیش آمده باشد که ترس از مدرسه آیا یکی از اختلالات روانشناسی است؟ در این روز ها که نرفتن دانش آموزان به مدرسه بابت ترس از مسمومیت دیده می شود، مسلما چنین مباحثی بیشتر مطرح می شود. شما از نرفتن کودکتان به دبستان و مدارس که می تواند به تحصیل وی مشکل برساند، مسلما آزرده خاطر هستید و در پی حل این مشکل هستید.

نرفتن کودک به پیش دبستانی یا دبستان می‌تواند بابت عوامل متعددی رخ دهد. از جمله این علل می توان به ویژگی‌های خود کودک، محیط خانه و شرایط مدرسه اشاره کرد. در برخی موارد هر سه این موارد با هم رخ می دهد و شرایط را برای محصل بدتر از پیش می کند و همین امر باعث مطرود شدن کامل کودک از دبستان، پیش دبستانی و مدرسه می‌شود. نگرانی‌های مختلفی خانواده ها را در این باره آزار می دهد، از جمله احتمال وجود مشکل در فرزند، نگرانی از آینده تحصیلی و شغل آینده دانش آموزان و …. پس ضروری است که با بکارگیری راهکارهایی که در ادامه بدان اشاره خواهیم کرد این مشکل که کودکان در این روزها بیشتر با آن درگیر هستیم را رفع کنیم. در ابتدا ما در مورد دلایل اجتناب کودک از رفتن به مدرسه یا دبستان و پیش دبستانی صحبت خواهیم کرد و در ادامه به مساله نرفتن کودک به مدرسه بابت ترس از مسمومیت که این روزها بیشتر با ان در گیر هستیم خواهیم پرداخت. در ضمن راهکار هایی را نیز از زبان روانشناسمان به صورت صوتی ارایه می دهیم که به شما والدین گرامی کمک شایانی خواهد کرد.

دلایل نرفتن کودک به مدرسه | علل نرفتن کودک به مدرسه

دلایل متعددی وجود دارد که کودکان بابت آنها به مدرسه نمی روند. اگر بچه شما مدرسه نمی رود و مصرانه تلاش می کند که به مدرسه نرود، در ابتدا باید علت آن را پیدا کنید. برای یافتن علت نرفتن کودک به مدرسه می‌توانید با پرسش از خود کودک، مشاور مدرسه، معلم و یک روانشناس به مساله واقف شوید.

همیشه یک سری دلایل فردی وجود دارد که خانواده ها فکر می کنند بابت آنها کودکشان به مدرسه نمی رود. این احتمال وجود دارد که همین عوامل باعث ترس کودک از مدرسه و نرفتن بچه به مدرسه شود. این روزها ترس کودک از مسمومیت در مدرسه نیز دلیل دیگری شده است که باعث ترس کودک از مدرسه رفتن شده است و والدین شاید علت ترس کودکشان از مدرسه رفتن را بدان نسبت دهند. در هر حال دلایل دیگری که ممکن است باعث ترس کودک از مدرسه شود  که به شرح زیر است:

• شاید کودک از پایان تعطیلات ، بازی و سرگرمی هایی که با آنها مشغول بوده است، ناراحت است و از رفتن به مدرسه بابت آن امتناع می کند.
• ممکن است ترس و اضطرابی در دل دانش آموز بابت دوری از خانواده ایجاد شده باشد و این اضطراب باعث نرفتن کودک به مدرسه شود. در حقیقت یکی از مهم‌ترین دلایل روانی مدرسه نرفتن کودکان، اختلال اضطراب جدایی می باشد. کودکانی که در سنین قبل از مدرسه لحظه‌ای از مادر خود جدا نمی‌شوند، برای مدرسه رفتن نیز مادر را با دشواری‌هایی روبه‌رو می‌کنند. رفتار والدین برای مقابله کودک با اضطراب جدایی بسیار مهم است. سبک‌ فرزندپروری والدین اگر منجر به وابستگی زیاد کودک به والدین شود، مدرسه رفتن برای کودک سخت تر می شود و کودک به مدرسه نمی رود یا از مدرسه فرار می کند. البته فرار از مدرسه با نرفتن به مدرسه متفاوت است و باید به صورت جدی تری توسط والدین مورد بررسی قرار گیرد.
• ترس روحی بچه که ممکن است با کمک یک عامل خارجی (دوست – فامیل – خانواده – هم سن و سال ها – اطرافیون ) برانگیخته شده باشد، ممکن است منجر به نرفتن کودک به مدرسه شود. برای مثال در موضوع ترس کودک از مسمومیت مدارس ، این حرف ها بین دانش آموزان و آشنایان و خانواده ها در جریان است و همین امر منجر به ترس روحی بچه می شود.
• تعارض و عدم سازگاری کودکان با دانش آموزان دیگر یا دیگر هم کلاسی هایشان
• ترس از اینکه توانایی لازم برای ارتباط با دیگران و دوست پیدا کردن را نداشته باشند و ممکن است تنها بمانند.
• فضا و جو مدرسه نیز نقش مهمی در این رابطه دارد و شاید سخت گیری دبیران باعث نرفتن کودک به مدرسه شود. نباید مدرسه تداعی کننده نوعی زندان برای بچه ها باشد. مجبور بودن کودک به حضور در مدرسه در ساعاتی مشخص و انجام کاری مشخص برای کودک در صورتی که هیچ دستاورد عینی برای کودک نداشته باشد، تنها تداعی کننده یک زندان برای کودک است. رفتار سرد معلمان نیز می تواند به احساسات منفی دانش آموزان دامن بزند. دبیرانی که در چهارچوبی سخت و خشک درس می دهند و کودکان حس خوبی از گذران وقت در کلاس آنها ندارند نیزبه این امر دامن می زنند و باعث نرفتن کودک به مدرسه می شوند.
• زورگویی برخی از دانش آموزان و ترس رویارویی با دانش آموزان زورگو ممکن است منجر به نرفتن کودک به مدرسه شود. از دیگر مصادیق زورگویی می توان به تمسخر ، دست انداختن ، تهاجم فیزیکی ، شوخی های بی جا و . . . اشاره داشت. زورگویی در مدرسه یعنی رفتاری تهاجمی که یک دانش آموز نسبت به دیگری اعمال می کند و هدف وی آزار دانش آموز است که این رفتار عموما حالت دائمی دارد. این دانش آموزان عموما والدینی عصبانی ، بی ثبات و زورگو دارند. خشونت و درگیری در خانواده چنین کودکانی کاملا جا افتاده است. همین مساله می تواند منجر به نرفتن کودکی که مورد تمسخرو زورگویی شده است، شود.
• ترس از قرار گیری در موقعیت های اجتماعی جدید و داشتن اضطراب ناشی از آن می تواند منجر به نرفتن بچه به مدرسه شود. مدرسه یک موقعیت جدید اجتماعی است که خصوصا دبستانی ها و پیش دبستانی ها قبلا با آن مواجه نشده بودند. همین اضطراب می تواند منجر به نرفتن کودک به مدرسه شود.
• اضطراب اجتماعی کودک و خجالت کشیدن وی از رفتن به مدرسه می تواند علتی باشد که منجر به نرفتن کودک به مدرسه شود. خجالت کشیدن از حضور در جمع هم کلاسی ها ممکن است این اضطراب را تشدید کند.
• در مدرسه کودک از خانواده دور است و اگر کودک حس بدی نسبت به نگذراندن وقت با خانواده اش را داشته باشد ممکن است با نرفتن به مدرسه، در پی رفع آن باشد.
• این احساس که دیگر روزهای سخت و ملال آوری در مدرسه در پیش دارد و دیگر قرار نیست بازی کند و تمامی سرگرمی ها تمام می شود.
• ضعف عملکردی کودک ممکن است باعث نرفتن کودک به مدرسه شود. مشکلاتی مانند وجود اختلال یادگیری (بدون آنکه کودک بدان واقف باشد) می تواند منجر به ترس از رفتن به مدرسه شود زیرا این کودک از نظر یادگیری مانند دیگر هم کلاسی هایش نیست.
• نرفتن کودک به مدرسه بات ترس وی از مسمومیت در مدارس نیز می تواند از جمله علل دیگری باشد که این روزها جامعه ما با آن درگیر است. در این مورد خاص یعنی ترس کودکان از مسمومیت در مدارس (ترس نوجوانان از مسمومیت در مدارس) ما شاهد این امریم که دانش آموزان دبیرستانی نیز دچار این ترس فزاینده شده اند و از رفتن به مدرسه اجتناب می کنند. بروز شایعات متوالی در میان افراد و دانش آموزان، جو پر تنش و اضطراب رسانه ای ، تیتر های رعب آور رسانه ای و قرار گرفتن در این جو مسموم رسانه ای می تواند باعث ترس دانش آموز از رفتن به مدرسه شود.

چگونه والدین کودک و اطرافیان وی به رفع ترس کودک از مدرسه رفتن وی کمک کنند؟

والدین، اطرافیان نزدیک و در نهایت متخصصین و روانشناسان مجرب مسلما بهترین کسانی می باشند که می توانند به کودکان کمک کنند و باعث شوند نرفتن کودک به مدرسه به شکلی ریشه ای حل شود. البته در برخی موارد ممکن است نیاز باشد که یک روانشناس و مشاور با کودک حرف بزند و علت بروز اختلال را بیابد. در این صورت مشاور راه حل هایی را ارایه می دهد که والدین و اطرافیان با توجه بدان توصیه ها، در رفع این مشکل کودک تلاش خواهند کرد.

توصیه های عمومی برای والدین:

• به کودک خود دلگرمی بدهید و بگویید که شما و اطرافیان در کنار وی هستید . در مساله مسمومیت مدارس می توانید به کودک بگویید که من و معلمت نگران تو هستیم و این ترس را درک می کنیم . ما می خواهیم به تو کمک کنیم و در کنار تو هستیم و تو را در راستای مقابله با این ترس (که اثبات جوانب روحی و روانی زیادی هم باعث پدید آمدن آن شده اند) تنها نمی گذاریم.  
• به گونه ای با کودک صحبت کنید که کودک متوجه شود او را درک می کنید . البته در عین حال کودک را متوجه این مساله کنید که انتظار شما این است که کودکتان حتما به مدرسه برود. جملات مثبت بیشتر به کار ببرید و به کودکتان بگویید می تواند به مدرسه برود و بر این نگرانی های موجود غلبه کند. برای مثال در مساله نرفتن کودک به مدرسه بابت ترس از مسمومیت می توانید با گفتن جملات مثبتی مثل تلاش کادر و مسئولین مدرسه برای رفع دغدغه ذهنی فعلی به کودک آرامش خاطر دهید. با آرامش خاطر دادن به کودک و اینکه همگی در کنار کودک هستید می توانید امتناع کودک از مدرسه رفتن بابت مسمومیت در مدرسه را رفع کنید.
• از نکات مثبت مدرسه رفتن به کودکانتان بگویید. برای مثال مدرسه لذت زیادی دارد، دوستان زیادی در مدرسه پیدا خواهی کرد، خواندن و نوشتن را از معلم فرا خواهی گرفت و ….

نکته مهم : جو مسموم رسانه ای در پی تیتر هایی که پی در پی در مورد مسمومیت مدارس می زنند و قرار گرفتن در حواشی این اخبار و گوش دادن به آن توسط والدین منجر به این امر می شود که کودکانتان نیز خواه و ناخواه در همین جو ترسناک رسانه ای قرار گیرند و اضطراب زیادی برای آنها فراهم شود و همین امر منجر به نرفتن کودک به مدرسه شود. پس به خاطر کودکانتان هم شده سعی کنید از گرفتن در حواشی این اخبار که عموما نیز کذب هست اجتناب کنید و به خصوص کودکانتان را از این جو مسموم رسانه ای دور کنید تا حد امکان.